Napisałeś o Smudzie: “Co zaś się tyczy kwestii merytorycznych – obowiązkiem trenera jest właściwie docierać do piłkarzy, nie do opinii publicznej(ten cel, w każdym razie, jest drugorzędny).”

Popatrz, co do powiedzienia ma w tej sprawie jego były podopieczny, Piotr Reiss – tak tak, wiem, co o nim większość sądzi, no ale:

“Jako trener ma coś w sobie, ale dla mnie nie przemawia jako człowiek. Zachowanie, sposób bycia, jego kontaktu z innymi są – w moim odczuciu – fatalne. Myślę, że gdyby Franciszek Smuda “topił się”, to z zeszłorocznego składu Lecha tylko Manuel Arboleda podałby mu bezwarunkowo rękę, bo się ściskali jak ojciec z synem. Może jeszcze “Muraś”… W miarę upływu kontraktu Smudy w Poznaniu, stawało się dla mnie coraz bardziej oczywiste, że reszta zawodników nie była dla niego nawet godnymi partnerami do pracy. Jako lechita żałuję, że przez trzy lata w “Kolejorzu” nie dał prawdziwej szansy żadnemu młodemu piłkarzowi. Smuda jest przede wszystkim nastawiony na wynik “tu i teraz”. On nie ma czasu na wychowywanie młodzieży. Nie interesuje go długoterminowy rozwój piłkarzy, których ma w klubie”

To, jakim ktoś jest trenerem, to raz, a jakim człowiekiem – dwa. I choćby taki głupi wywiad i opinia publiczna potrafią odkryć bolesną prawdę.