Gdy byłem mniejszy i dopiero zaczynałem swoją przygodę z futbolem (ach ten pamiętny ćwierćfinał Ligi Mistrzów MU – Real) pamiętam, że oprócz Manchester United drużyną, która wzbudzała we mnie pozytywne emocje było rzymskie Lazio. Zapewne było to związane z tym, że obok Ruuda vana Nistelrooya drugim moim ulubionym piłkarzem był Inzaghi, Simone Inzaghi.
Prezesi klubów to postaci wyjątkowe, zwłaszcza we włoskiej piłce nożnej i nie każdy zjadacz chleba czy makaronu mógłby temu zadaniu podołać. Wystarczy spojrzeć na kilka przykładów z Serie A: złotousty Silvio Berlusconi, wulkaniczny Maurizio Zamparini, oszczędny (skąpy?!) Claudio Lotito… O pierwszych dwóch coś już jakiś czas temu popełniłem, teraz czas na tego trzeciego.
(więcej…)
Jaka piłkarska władza (PZPN), taka piłka. Jaka piłka, tacy kibice, itd. Przywyknijmy do tego, że jesteśmy kelnerami w Europie. Wszyscy nas ogrywają. Nikt nie chce naszych piłkarzy w dobrych klubach. Zresztą, wiecie to doskonale. » czytaj dalej
Zdaję sobie sprawę jakie możliwości gry może zaprezentować Vieira i Song. Pat ma za sobą niesamowite doświadczenie i wiedzę. Jednak w ostatnich latach to już nie ten sam piłkarz gdy opuszczał Arsenal. Song z kolei ma za sobą niemało kiepskich występów pod herbem z armatą. Mimo to ostatnie miesiące poprzedniego sezonu oraz pierwsze sparingi obecnego pozwalają wnioskować, że to już jest inny piłkarz niż przed rokiem.
Moim marzeniem jest by Alex dostawał wiele szans na grę w przyszłym sezonie i ukazał swe wszystkie walory. To materiał na prawdziwego grajka. Trzymam za niego kciuki i życzę mu jak najlepiej. » czytaj dalej
